De stille schreeuw
"Ik ben niet mijn label maar zo voelt het wel"
"Ik ben niet mijn verleden maar het bepaald wel mijn toekomst"
"Ik ben niet wat mij is aangedaan maar hoe ik denk over mezelf wordt er wel door beïnvloed"
"Ik voel me niet gehoord en gezien"
"Mensen snappen me niet en daarom deel ik mijn worstelingen niet met anderen"
"Ik vraag mezelf vaak af: waarom kan je niet "normaal" doen?"
"Emoties en gevoelens zijn een kwelling voor mij"
"De pijn is soms zo overweldigend dat ik het uit wil schreeuwen"
"Ik krijg de stemmen van mijn verleden maar niet stil en als ik iemand dit vertel, word ik zeker opgesloten!"
"Angst regeert mijn leven want er is veel om bang voor te zijn"
"Er is geen hoop op een leven zonder deze zware last"
Geestelijke zorg
Dit is niet mijn verhaal. Maar wat als ik ook geestelijke zorg nodig zou hebben? Ik heb geen label. Ik heb geen traumatische ervaringen meegemaakt. Ik ben in staat om mijn gevoelens op een sociaal-wenselijke manier uit te drukken. Ik voel me geliefd, gewaardeerd en gezien. Anderen zullen mijn leven als best normaal bestempelen. Of zelfs heel goed. En toch heb ook ik wel eens geestelijke zorg nodig. Net als de groep mensen met een diagnose heb ik ook ondermijnende en beperkende gedachten:
"Ik moet het allemaal alleen kunnen doen, al ga ik eraan onderdoor."
"Dat ik af en toe over mijn eigen grenzen moet gaan, hoort erbij"
"Iedereen heeft het moeilijk. Niet zeuren en gewoon doorgaan!"
"Een label wil ik niet, maar een diagnose zou wel veel verklaren”
Ze lijken op het eerste oogopslag heel verschillend maar beide groepen hebben dit gemeen: ze kunnen alle twee ondersteuning gebruiken op het gebied van geestelijke gezondheid. Mijn advies voor beide groepen is dan ook hetzelfde: zoek hulp! Spreek met je huisarts of ga zelf op zoek naar mogelijkheden. Denk aan bijvoorbeeld een gesprek met een coach of een geestelijke verzorger of pastor. Zo'n gesprek kan een bijdrage leveren aan de toename van je zingeving en algehele welzijn. Het heeft mij in ieder geval heel erg geholpen. En daardoor kon ik weer hopen op een betere toekomst.
Van wanhoop naar leven
Maar wat mij toen vooral hoop gaf, was God's Woord gebruiken om mijn denken te vernieuwen. Dit kan je in je eentje doen door het lezen van de Bijbel en het luisteren naar preken of je kan een workshop of cursus volgen met andere gelovigen. Want wat mijn ervaring me leerde is dat het leven echt niet makkelijk is zonder hoop. In mijn donkerste momenten hielden drie dingen me op de been:
1. Ik mag het uitschreeuwen naar God!
Het is zo genezend om je pijn, frustraties, twijfels en verdriet naar God uit te schreeuwen. Net zoals David mogen we onze diepste gedachtes met God delen.
' Here , bent U mij helemaal vergeten? Hoelang nog houdt U Zich voor mij verborgen? Moet ik nog lang naar U uitzien? Dag in, dag uit schreeuwt mijn hart om U! Laat U mij nog lang overheersen door mijn vijand? Kijk toch naar mij om, Here, en laat mij eens iets van U mogen merken. U bent toch mijn God? Geef mij uw licht en kracht, zodat ik niet zal sterven. ' Psalmen 13:2-4
2. Echte geborgenheid is alleen bij God te vinden en niet bij mensen
Mensen zullen je nooit helemaal snappen. Gelukkig doet God dat wel. Ja, God geeft ons ook mensen, hulpverlening en dokters. Waar het fout kan gaan, is wanneer we denken antwoorden te kunnen vinden in mensen, diagnoses en in onszelf. De harde waarheid is dat we sommige antwoorden niet zullen krijgen aan deze kant van het leven. Ik zie zo vaak dat wanneer de antwoorden uitblijven, we of onmogelijke verwachtingen gaan koesteren van mensen, of gefrustreerd raken door diagnoses (of het uitblijven daarvan) en specialist na specialist gaan bezoeken. Of we raken teleurgesteld omdat het niet lukt om het zelf te doen.
Mijn verlichting kwam toen ik besefte dat God niet altijd antwoorden geeft. God geeft namelijk geen antwoorden op Waarom-vragen: Hij ís juist het antwoord! Wat je ook nodig heb, Hij is het antwoord! God haalt je er niet altijd uit maar Hij helpt je er altijd doorheen. En als je het samen met Hem doet, kom je er altijd sterker uit.
3. De aanhouder wint ...
Dit is de beste advies die ik je kan geven: hou vol! Ik kan me meerdere momenten herinneren dat ik wou opgeven. Achteraf zie ik dat dit letterlijk de momenten waren net voor er een doorbraak kwam. Het lijkt soms alsof alles in duigen op de grond ligt. Maar het mooie is dat God een kei is in het repareren van levens. En als je de brokken aan God geeft, maakt Hij er weer een meesterwerk van. Hou dus vol!
'Wat had ik moeten doen als ik niet zeker had geweten dat de Heer goed is en mij zal redden? Vertrouw op de Heer. Houd moed en Hij zal je weer hoop geven. Ja, verwacht hulp van de Heer.' PSALMEN 27:13-14
Reactie plaatsen
Reacties